Condolence's to Mehrangiz Kaar and family

aynak
by aynak
29-Apr-2011
 

Siamak Pourzand the husband of Mehrangiz Kaar a well known journalist passed  away in his home.  He was under house arrest  by the security forces of Islamic Regime.   Mr.Pourzand was tortured while in captivity and forced to make forced confession on T.V.

It is hard to  imagine how hard it must be for Mehrangiz Kaar and her family, to deal with Mr Pourzands captivity and mistreatment and now death, while they are so far away.  

Share/Save/Bookmark

more from aynak
 
Roozbeh_Gilani

He committed suicide.

by Roozbeh_Gilani on

According to his daughter. God knows what kind of pressure was put put upon him to make him take his own life.

Now keep talking about "peaceful opposition" and "reforms". This islamist regime understands, obeys and fears only one language: The language of what comes out of the barrel of an AK47. Period. 

"Personal business must yield to collective interest."


ramintork

My condolences to his family

by ramintork on

This is a family that has put their lives for Iran and Human rights.My condolences to his family, specially to Mehrangiz Kaar who is a beacon of light within the Iranian Human rights community.


aynak

Latest news on Pourzand indicates he committed suicide!

by aynak on

According to LiLi Pourzand, daughter of Siamak Pourzand,  her father spoke to her 2 hours before his death on the phone.   Due to injusctice done to him over the past 10 years, which has seen Siamak Pourzand drag from Evin to hospital and back, and because he is not allowed to leave Iran and visit his family, Mr.Pourzand took his own life.

This indeed gives new meaning to "Rafaat Eslami".

May we all have good dreams.


Shazde Asdola Mirza

How many more?

by Shazde Asdola Mirza on


Bavafa

My condolences to his family and friends

by Bavafa on

May he rest in peace

Mehrdad


aynak

سیامک پورزند، به ابدیت پیوست

aynak


سیامک پورزند، روزنامه نگار با سابقه در بیمارستانی
در تهران در گذشت. او همسر مهرانگیز کار، حقوقدان و از فعالان مدافع حقوق
زنان در ایران بود. سیامک پورزند، در سال 1380 در تهران بازداشت و به 11
سال زندان محکوم شده بود. به گزارش سازمان عفو بین الملل، او زیر فشار
بازجویان، ناچار شد در تلویزیون جمهوری اسلامی اتهامات خود را بپذیرد و پس
از مدتی به دلیل کهولت سن و بیماری، در خانه ای زیر نظر ماموران امنیتی
زندانی و ممنوع الخروج بود.
سیامک پورزند روزنامه​نگاری است با متجاوز از پنجاه سال سابقه خدمت در
رسانه‌های جمعی بویژه مطبوعات. وی کارشناس ارشد امور انتشارات هنری است و
در روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش کار کرده​است.
وی در سال ۱۳۳۱ کار خود را با روزنامه «باختر امروز» به مدیریت زنده یاد
دکتر حسین فاطمی شروع کرد. کار او در این روزنامه به عنوان محقق و خبرنگار
امور شهری، فرهنگی، هنری و پارلمانی تا روز ۲۸ مرداد ۱۳۳۳ ادامه داشت و از
آن تاریخ به علت دگرگون شدن اوضاع مملکت تا اواسط ۱۳۳۳ فراری، مخفی،
بازداشت و غیرفعال بود. پس از عادی شدن اوضاع، در پائیز سال ۱۳۳۳، مجله
هفتگی «پیک سینما» را تأسیس کرد و نویسندگان بزرگی چون دکتر پرویز ناتل
خانلری، سعید نفیسی، اسماعیل مهرتاش، علی اصغر گرمسیری، محمود عنایت،
فریدون رهنما، دکتر هوشنگ کاووسی، نصرت کریمی و بسیاری دیگر با این مجله
همکاری کردند.
مدیریت برگزاری اولین جشنواره فیلم​های ایرانی و فیلم​های برگزیده کشورهای
خارجی در اسفند ۱۳۳۳ و اردیبهشت ۱۳۳۴ به طور رسمی با سیامک پورزند بود که
زیرنظر رئیس دانشگاه تهران و رئیس وقت اداره کل هنرهای زیبای کشور نیز قرار
داشت.
پورزند با همفکری و همراهی پسرخاله خود «احمد شاملو» در طراحی و عملی ساختن
انتشار نشریه «کتاب هفته کیهان» همت گمارد و مدیریت اجرایی و روابط عمومی و
هنری آن را به عهده گرفت که این نشریه تا زمان توقیف به مدت چند سال فعال
بود. او همچنین با همفکری و همراهی چند تن از روزنامه​نگاران، نویسندگان،
مترجمان و هنرمندان معتبر کشور و همچنین گروهی از فروشندگان باسابقه و شریف
مطبوعات برای برنامه​ریزی و به وجود آوردن سندیکای نویسندگان، خبرنگاران،
مترجمان و عکاسان مطبوعات کشور در سال ۱۳۳۹، سندیکای هنرمندان و متخصصان
تأتر و سینما در سال ۱۳۴۰، و اتحادیه فروشندگان جراید در همان سال نقش
موثری ایفا کرد. وی همچنین از اعضای منتخب هیأت مدیره سندیکای نویسندگان
بود.
فراهم ساختن امکانات سفر اولین، دومین و سومین گروه از خوانندگان و
نوازندگان معروف ایرانی به خارج از کشور در سالهای ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۴ و ترتیب
دادن امکانات اولین و دومین سری از فیلم​های باارزش ایرانی به خارج از کشور
به منظور نمایش در مجامع معتبر فرهنگی آمریکا و چند کشور اروپایی و آسیایی
و همچنین در محافل ویژه‌ای برای هموطنان دور از وطن از دیگر تلاش​های
فرهنگی پورزند بوده​است. وی همچنین برای گشودن پرونده​ای به عنوان ایران و
ایرانیان در انجمن روزنامه نگاران خارجی مقیم آمریکا و هالیوود تلاش​های
بسیاری کرد. بر همین اساس وی موفق شد برای اولین بار وارد پرونده مذکور شود
و از کارت و مزایای این عضویت بهره مند گردد و در سال ۱۹۶۹ با شماره ۲۱۳۷
به عضویت هیأت بین‌المللی آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک (اسکار)
درآید.
همکاری مستقیم برای برگزاری جشنواره سینمایی سپاس و جشنواره بین​المللی
فیلم ایران در تهران و قبول عضویت در هیأت​های اصلی برگزارکننده، تدریس در
مدارس عالی و اردوهای فرهنگی در سراسر کشور پیرامون امور مطبوعاتی، روابط
عمومی و هنرهای نمایشی، و کوشش و همکاری موثر جهت ترتیب یافتن سینمارها و
میزگردهای هنرهای نمایشی در مدارس عالی، دانشگاه​ها، مطبوعات و رادیو و
تلویزیون از فعالیت​های خستگی ناپذیر سیامک پورزند به شمار می​رود.
[ویرایش] سایر فعالیت‌های مطبوعاتی
همکاری موثر و مستقیم در انتشار مجله هفتگی «ستاره سینما» که متجاوز از
۲۰ سال دوام داشت و سردبیری این مجله در زمان​های مختلف
همکاری مستقیم و موثر با نشریه هنر و سینما با مدیریت دکتر هوشنگ
کاووسی
نویسندگی در زمینه‌های گوناگون و سردبیری مجلات مهر ایران، روشنفکر،
سپید و سیاه، اطلاعات ماهانه، اطلاعات جوانان، بامشاد، خوشه، فردوسی، نگین،
امید ایران، رودکی و تأتر و سینما
متجاوز از ۱۵ سال عضویت در هیأت تحریریه و شورای دبیران روزنامه کیهان
(سردبیر سرویس‌های گزارش، اجتماعی، فرهنگی)
مدیریت روابط عمومی موسسه کیهان
[ویرایش] پس از انقلاب
بعد از انقلاب سیامک پورزند همکاری‌های دیرینه خود را با مطبوعات بویژه
کیهان از دست داد و چند سالی در وضعیت نامساعد به سر برد تا اینکه در
سال​های بعد در شرایطی مساعد قرار گرفت و در نتیجه توانست با نشریات مختلف
ارتباط برقرار کرده و با آنها همکاری نماید(از جمله با مجله «گزارش فیلم»).
وی به همین دلیل توانست که از چند سال پیش در جشنواره‌های تأتر و سینمای
بعد از انقلاب شرکت کند و طی سال​های اخیر، علاوه بر فعالیت​های مذکور،
سردبیر چند مجله معتبر و موفق بوده ازجمله مجله علمی، فرهنگی و پزشکی
«شفا»، مجله اجتماعی فرهنگی و هنری «فضیلت»، و نشریه علمی و خبری «پیام
آبادگران» که نشریه انجمن مهندسان راه و ساختمان ایران است.
سیامک پورزند تا قبل از بازداشت در انجمن مهندسان راه و ساختمان ایران به
عنوان سردبیر و در مجموعه فرهنگی و هنری تهران به عنوان مدیر اجرایی و
مشاور امور فرهنگی و هنری فعالیت داشت.
وی با صرف وقت زیاد و کوشش‌های مداوم سعی نمود که این مجموعه را فعال کند و
موجبات حضور و رفت وآمد جوانان آگاه و فرهنگ دوست را به آن مجموعه فراهم
سازد و برپایه همین هدف بود که از فعالان حقوق زن و حقوق بشر و تشکل‌های
مستقل دعوت کرد تا از سالن‌ها و امکانات مجموعه در جهت تأمین نظرات خود
استفاده کنند. ایجاد کتابخانه و یک پاتوق فرهنگی به مسئولیت خانم شهلا
لاهیجی از جمله این تلاش‌ها بودند.
سیامک پورزند هنگام مرگ هشتاد سال داشت.

 //balatarin.com/topic/2011/4/29/1007545