در چند روز گذشته، موج بیسابقهای از محکومیتهای جهانی، تحریمهای سنگین و برخوردهای داخلی، رژیم ایران را از درون و برون در موقعیت بحرانی بینظیری قرار داده است. محکومیت پیاپی در آژانس بینالمللی انرژی اتمی، کمیته حقوق بشر سازمان ملل و مجمع عمومی این سازمان با آرای زیاد و بیسابقه، انزوای سیاسی روزافزون رژیم حاکم بر ایران را در سطح جهانی به نمایش گذاشت. سلسله تحریمهای یک جانبه جدید از سوی بزرگترین کشورهای غربی که برای اولین بار تمام نظام بانکی و صنعت پتروشیمی ایران را هدف قرار داده حلقه فشار بر گردن اقتصاد ایران را بیش از پیش تنگ میکند. و درگیریهای فیزیکی و سیاسی که در تلاش ناموفق برای دستگیری مشاور مطبوعاتی احمدینژاد بروز پیدا کرد، از خصمانه شدن تضادهای درون حکومت حکایت میکند. مجموعه این عوامل، که احتمالا به همین موارد ختم نخواهد شد، رژیم جمهوری اسلامی را دچار یکی از شدیدترین و سرنوشتسازترین بحرانهای حیات آن خواهد کرد. در این شرایط، فقدان یک رهبری سیاسی ملی که بتواند منافع و مصالح مردم ایران را نمایندگی کند بزرگترین خطری است که آینده این کشور را تهدید میکند.