The title is a variation on a Persian expression and frankly we excel at it. You only need to look at all the (political) arguments on this site and how we revere a bunch of dead failures. We are also so ignorant of our history that we repeat it. There was recently a rehash of Rostam's letter, below is from some 800 years later but laments the same failures as a nation.

امان از من و تو

از ملک الشعرایِ بهار

هيچ ديدی که چه کرديم به مادر من و تو؟

هيچ ديدی که چه کرديم به مادر من و تو؟

يــا چه کرديم به هم جــان بــرادر من وتو؟

سعی کرديم به ويـرانی ِکشـــور من وتو

روکه اًف بـرتـو ومن باشد و تف بر من وتو

هــردومـان مايه ننگيم امان از من و تو

من و تو هردو جفنگيم امان از من و تو

ای برادر تو خری من زتوخرترباالله

بهتر از ما و تو دانی چه بود خر بالله

خر بــه چـــاله ننهـد پای مُکٌرر بالله

زين خريت ها ويران شده کشور بالله

مــا بـه فکر خــرلنگيم امان از من و تو

من و تو هردو جفنگيم امان از من و تو

تونقش زدی بنده زدم وارويش هرچه

هرچه مقصود تو شد بنده دويدم تويش

تو رخ مام وطن کندی و من گيسویش

چشم او به نشد و گشت خراب ابرويش

خوب نقـاش زرنگيم امان از من و تو

من و تو هــردوجفنگيم امان از من و تو

حـالـت ما و تو امـــروز چنين است بهار

روح اين ملک زما و تو غمين است بهار

ای بسا فتنه که ما را به کمين است بهار

روش و سيرت و کردار گر اين است بهــار

لایق سيلی و سنگيم امان از من وتو

من و توهـردوجفنگيم امان از من و تو