دو توصیه و یه پند غذایی!

بنده به عنوان یک انسان مثلأ آزاد چرا از ٍآلبوم جدید (خال پانک) گروه مستطاب ۱۲۷ خوشم میاد!


Share/Save/Bookmark

دو توصیه و یه پند غذایی!
by Arash Sobhani
09-Jun-2008
 
برای من که موسیقی «وغیره» ایرانی را ماننده یک طرفدار دو آتشه فوتبال دنبال میکنم، امسال بسیار به یاد ماندنی بود.

در یک سال اخیر آلبومهایی از داخل و خارج ایران روانه «بازارچه» بی رمق و محدود موسیقی شد که خوراک چندین ماه امثال

من را تامین کرد. از آلبوم «مهر» پویا محمودی و Global phatness که تجربهای بسیار موفقی در ارائه ظرفیت های جهانی موسیقی ایرانی بود تا کارهای نوآورانه محسن نامجو، سهیل نفیسی، سرخس، بابک میرزا خانی و بالگرد که هر کدام به نوبه خود فضایی نو را برای شنونده ایرانی خلق کرد و نشان داد که علی رغم تمام تلاش متولیان فرهنگ ایران! در داخل و پسر خاله هایشان در «LA » ‍‍جریان نو گرای موسیقی ایرانی - فارغ از سبک و سیاق های مختلف- رو به جلو گام بر می دارد و باعث افتخار این » ملت سرفراز» است.

من به این باور خودم که موسیقی زیر زمینی یا «غیره» ایرانی همراه با جریان وبلاگ نویسی شاید تنها محل حضور آزادانه بدنه جامعه فرهنگی و مؤلف ایرانی است اصرار دارم ٍو «هر کس سخنی جز سخنم گفت چرند گفت!» . رسانه های ارتباط جمعی داخلی و خارجی به بهایی ناچیز خودشان را به دایناسورهای سیاسی فروخته اند، فضای نشر کتاب قابل مقایسه با عصر ماقبل اختراع ماشین چاپ است. سینمای ایران طراوت خود را از دست داده و اصولأ هر فعالیتی که بیش از هزار تومان خرج داشته باشد سریعأ توسط صاحبان بی سلیقه ثروت و یا قدرت به سیاهچاله های سانسور و خفگی فرستاده می شود. در این بین جریان وبلاگ نویسی و موسیقی «غیره» ایرانی با تمام کاستی ها و فراوانی عناصر نون به نرخ روز خور، به خاطر کم خرجی در تولید کردن کار فکری (به طور نسبی از هر دو نظر!) و داشتن استقلال و قابلیت برقراری ارتباط آزاد با جامعه، فضای مناسبی برای نمایش احساسات درونی جامعه است یا به قولی ناخود آگاه جمعی ایرانیان امروز راحت تر میتواند خود را در آن بیان کند. حمایت از این دو پدیده شاید پس از سالیان «کارگزاران شیاد» در «کوچه های سگ سارون» فرهنگی را در برابر این حقیقت قرار بدهد که وقتی ایشان مشغول تزریق آمپول خواب آور به فرهنگ ایران بودند، یک سری ِآدم مشغول تولید فکر بودند!

این مقدمه ای بلند بود بر یک مؤخره کوتاه،

مؤخره به این می پردازد که بنده به عنوان یک انسان مثلأ آزاد چرا از ٍآلبوم جدید (خال پانک) گروه مستطاب ۱۲۷ خوشم میاد!

۱۲۷ گروهی است متشکل از یک سری هنرمند خوش سلیقه که چند وقتی است کارهایشان را این ور و آن ور می شنویم، ولی به اعتقاد من کارهای قبلی ایشان پرسه زدن در وادی های مختلف موسیقی بود در جهت اندوختن تجربه و پخته شدن و اشباع شدن از ایده های نو و «همه اش دود بود، خبری نبود از کباب» !

پس از مدتی تجربه کردن امکانات مختلف موسیقی، این دوستان به یک ساختار موفق و نوآورانه رسیدند و بالاخره جواب دادند که «من کی ام». آلبوم خال پانک به اعتقاد من تمام شاخصه های یک کار نوآورانه را دارد، کاری که در عین داشتن پیچیدگی های یک اثر هنری، آنقدر ساده و قابل هضم است که به محض شنیدن آن آدم احساس می کند که با این آهنگ خاطره دارد.

اشعار این آلبوم فضایی بی پیرایه در عین حال عمیق دارند. ترکیب این اشعار با موسیقی آنقدر موفق است که می تواند آدم را در عین بشکن زدن به گریه بیاورد! استفاده بجا از ساز دلنشین «تنبک» و تلفیق ریتم های آشنای! ایرانی با پیانو ی جز که با چیره دستی نواخته شده، و افزودن عنصری «غریب» مانند ترومبون به این مجموعه، غنای موسیقی را بسیار بالا برده است.

من نحوه اجرای خواننده را هم بسیار دوست دارم، کاملأ بصورت یک گوینده متن به فراخور فضای آهنگ و بار معنی کلمات با تغییر لحن دادن شنونده را درگیر موضوع آهنگ می کند، بدون اینکه عشوه بیاید که در موسیقی ایرانی امری است نادر! شاید بتوان گفت که جاهایی تعمدا خارج از محدوده صدایش میخواند! که در نگاه بعضی شاید خیلی خوشایند نباشد ولی من فکر میکنم به «صیقلی» نبودن مجموعه کمک میکند و من این «صیقلی» نبودن را برای یک کار زیرزمینی میپسندم.

این مجموعه همراه با پس زمینه آشنای موسیقی پانک - راک، بسیار ایرانی صدا میدهد ولی کاملا جذابیت و قابلیت این را دارد که مثلا یک رادیو در «تیمباکتو» آن را پخش کند و همه لذت ببرند، یا بری در بیرجند و تو ipod به آهنگهای خال پانک گوش بدی،این خاصیتی بسیار با ارزش برای یک اثر هنری است که ضمن اینکه قابلیت برقراری ارتباط با مخاطبانی از فرهنگهای گوناگون را دارد، حامل پیامی مشخص از یک تجربه مشخص بومی باشد. کاشکی فقط حوصله بیشتری در تولید نهایی آلبوم بخرج میدادند، با همین کمبود بودجه و کمبود امکانات هم با کمی حوصله بیشتر میشد یک کم به سر و شکل ماجرای بسته بندی و کیفیت صدای نهایی هم بیشتر رسید، که البته نکته ای است کاملا فرعی.

و اما قضیه ادامه دارد! این دوستان اجرا کنندهای بسیار موفق و چیره دستی هم هستند. تجربه کردن اجرای زنده موسیقی این دوستان واقعا برای من بیاد ماندنی بود. با همان انرژی و صداقت که در البوم شنیده میشود. این دوستان کاملا شما را در فضایی خودمانی و آشنا قرار میدهند که آدم را به وجد می آورد. بعد از دیدن اجرای ۱۲۷در سانفرانسیسکو، من و یکی از دوستان از این صحبت کردیم که شادی و شاد بودن چقدر میتواند کم هزینه باشد و چطور یک ملت از بهره مند بودن از این پدیده محرومند و هنرمندهایشان مجبورند کارهایشان را خارج از محدوده جغرافیایی فرهنگ ایران اجرا کنند. در پایان دو توصیه دارم به کسانی که دوست دارند این دو پدیده (وبلاگ نویسی و موسیقی زیر زمینی) را نابود کنند!

-۱در زمینه وبلاگ نویسی میتوان با فحاشی و تهمت زدن و بی ادبی کردن زمینه اظهار نظر آزادانه رو تنگ کرد، مردم را از جریان آزاد اطلاع رسانی زده کرد، و از بوجود آوردن فضای گفتگو جلوگیری کرد و انرژی بقیه را حروم کرد و اعصاب آدم رو سوهان کشید.

-۲ در زمینه موسیقی نیز میتوان با کپی کردن آلبوم گروهای ایرانی، آنها را از لحاظ مالی تحت فشار قرار داد، درسته که درست کردن آلبوم اندازه یک فیلم خرج نداره ولی هنوز اکثر هنرمندان قادر به تامین هزینه های ضبط و پخش آثار خود نیستند خصوصا که هیچ رادیو یا تلویزیون ایرانی هم در جهت شناساندن و حمایت این گروه ها گام جدی بر نمی دارد، پس هر دوی این جریان ها ضربه پذیرند.

در پایان یک توصیه غذایی هم دارم، این هفته یک پرس کوبیده کم تر نوش جان کنید و مبلغ آنرا صرف تهیه این آلبوم (خال پانک) کنید و این موسیقی را تجربه کنید. ‌‌

ارادت- آرش سبحانی www.127band.com www.cdbaby.com/127band

www.youtube.com/127band

www.myspace,com/127band


Share/Save/Bookmark

 
Korosh.Khalili

127 Vocals...YIKES

by Korosh.Khalili on

I really like some of the music of this band and clearly they have talent and originality. However, I really think they should find a vocalist. They are so often off key it makes me cry. Their great music really deserves better. Just one person's opinion.


Mersedeh

GLOBALIZATION

by Mersedeh on

Thanks for the Intro Arash-Jan, I, personally did not know of 127 (perhaps from my vicinity to LA?), but I did enjoy the YouTube link. The band still seems pretty raw but with plenty of potential, so I wish them the best.

As for the new "alternative" face that we are seeing on our traditional, historic Iran, it is nothing more than a natural evolutionary consequence of globalization. With cultural barriers breaking down internationally--thanks to expanding forms of communication--it was only a matter of time before we would each learn to interpret our old stories with new elements.

In the case of Iran, the barriers are steeper because people not only struggle to experience and embrace the sociological exchange of ideas but must also actively challenge a regulatory force that limits them from partaking in this privilege which the rest of the world considers a right.


default

Listen again !

by Me Underground (not verified) on

Dear Arash,

I don\\\'t think that it was right to underestimate the previous works by 127.They\\\'ve got plenty of great songs in their previous albums.Please do listen to some of them such as \\\"Coming Around\\\",\\\"New Sky\\\",\\\"To My World\\\",\\\"Crazy Kid\\\",\\\"Perfect Esfehan Blues\\\" and \\\"My Sweet Little Terrorist Song\\\" once again.Its certainly not fair to call them \\\"Hamash dood bood,khabari nabood az kabab\\\"!

Tx for sharing your views.


Majid

Arash khan

by Majid on

Pas chi shod English translations to rest of your lyrics that you promissed me in Orange County? 


IRANdokht

Breath of Fresh Air

by IRANdokht on

Arash khan

127, Kiosk, Namjoo and ... are the Iranian music's breath of fresh air. it's about time the young generation of Iranians come up with something original smart and socially conscious.

I don't download free music but it was a good idea to post your videos
on youtube until more people get exposed to your art and get to know
your names and faces. All of you can use more publicity and the
internet in the hands of your fans can do just that!

Keep up the good work and good luck.

:0)

IRANdokht

 


bayramali

مهمترین مسئله : وغیره بودن

bayramali


 مسئله اصلی و اولین چیزی که در شنیدن کارهای 127 به ذهن می رسد به قول جناب سبحانی همان" و غیره" بودن  نوع موسیقی و سبک آنهاست . سبکی که  با تولیدات  معروف به  لس آنجلسی فرق می کند   تولیداتی که نسل قدیمی های آنها تمام شده اند و  دیگر حرفی برای گفتن ندارند و مرتب خوذشان را تکرار می کنند واز سوی دیگر کارهای نسل جدیدشان بقدری سطحی  و مبتذل است که حتی یک دقیقه آنرا نمیتوان تحمل کرد.  تکلیف موسیقی داخلی هم با مافیا لاله زار و بگیر وببند ارشاد معلوم است . در واقع  میشود آنرا طفل نامشروع موسیقی لس آنجلسی نامید . برای همین است که شنیدن کارهایی مثل کارهای 127 که جنس دیگری دارند و چه از نظر ارکستراسیون و ساز بندی و چه از نظر حرف و کلام نو و جدید هستند میتواند لذت بخش باشد و نوید این را بدهد که هنوز  موسیقی ایران زمین نمرده و کارهایی دارد که میتوان شنید . لذت برد و به آن فکر کرد


Parham

من کیم

Parham


من صیغلی نیستم و صیغلی شدن را هم دوست ندارم. لطفاً مزاحم نشوید٬
امام چهاردهم

کاش من هم صیغلی نبودم (صدای گریه حضار)٬
امام پانزدهم الی آخر